Tussen stralend wit en bloemrijke balkons. Ingevoegd in de lijst van de mooiste dorpen van Italië, lijkt de stad als een vuurtoren op het plateau van de Valle d’Itria.

Waar ligt Locorotondo?

Locorotondo grenst in het noorden aan Fasano (BR) en Alberobello, in het westen en zuiden aan het territorium van Martina Franca (TA).

De geschiedenis van Locorotondo:

Het historische centrum van Locorotondo, bekroond met de Oranje Vlag door de Touring Club voor de harmonie van vormen en het gebruiksgemak van het historische centrum, is een uniek monument van charme en betovering met zijn witgekalkte huizen, geplaveide steegjes, elegante portalen en bloemrijke balkons . Naast de trulli wordt de stad Locorotondo vertegenwoordigd door de zogenaamde “cummerse”, kleine huisjes met een geometrische vorm met schuine daken, witgekalkt en tegenwoordig gerestaureerd en aangeboden aan toeristen als originele verblijven, verspreid over de historische wijk, een van de eerste populaire hotels in de omgeving. Gelegen in de historische wijk.

Wat te doen in Locorotondo?

Bereid je smaakpapillen voor op een reis naar de Valle d’Itria… tussen de ene smaak en de andere, om typische gerechten te ontdekken tussen de smaken van dit land!

Reizen is ook typisch eten. Om de ervaring te beleven van het leren kennen van een nieuwe plek, moet je de typische gerechten proeven, daar zijn we van overtuigd.
Nieuwe smaken, nieuwe recepten, heerlijke bereidingen: de ontdekking van de wereld gaat heel vaak door het gehemelte!
Dus hier zijn we dan, klaar om ons restaurant aan te raden om de typische gerechten van Locorotondo te proberen.

Waarom Locorotondo bezoeken?

Waarom het historische centrum van Locorotondo bezoeken?
Locorotondo is het dorp van de “cummerse” of schuine daken bedekt met kalkstenen platen genaamd chiancarelle. Traditie en kunst zijn de belangrijkste kenmerken van deze stad, waar rustieke huizen worden gecombineerd met barokke kerken en historische gebouwen. Locorotondo is een stad waar alles serieus wordt genomen en moderniteit waar mogelijk wordt vermeden.

Wat te zien in Locorotondo?

Locorotondo, gekozen als decor voor films als Mio cognato met Sergio Rubini, Aldus is het leven met Aldo, Giovanni en Giacomo en Baciami piccina met Vincenzo Salemme, is een suggestief dorp dat je niet mag missen tijdens een reis om de Valle d’Itria te ontdekken.

Wat te zien tijdens de rondleiding door Locorotondo?
Locorotondo is een veelheid aan gastvrije hoekjes, kleine ogen, adembenemende uitzichten en straten met kleine bogen die als kleine juwelen zijn in de ogen van bezoekers van het dorp. Ze bevatten juwelen waarvan de duizend facetten te bewonderen zijn zodra je Porta Napoli oversteekt.

Bezoek onze Bed & Breakfast in de buurt van Locorotondo waar u kunt verblijven om het te kunnen bezoeken

Locorotondo valt op op het Murge dei Trulli-plateau met zijn charmante cirkelvormige stad met karakteristieke witte huizen.
Een van de mooiste dorpen van Italië en Oranje Vlag van de Italiaanse Touring Club, Locorotondo ligt op een plateau in het zuidoostelijke deel van de Murge dei Trulli, in het hart van de Itria-vallei, op minder dan 10 km van Alberobello .

Het dorp ontleent zijn naam aan de karakteristieke ronde vorm van het historische centrum, gebouwd rond het jaar 1000 en bestaande uit een groep hutten die door boeren op een heuvel zijn gebouwd, de typische “cummerse” (kleine huisjes met schuine daken).

Wil je Locorotondo bezoeken en besparen op de prijs van de B&B? Check onze beschikbaarheid en vraag ons om korting!

Wat te eten in Locorotondo? Waar te eten in Locorotondo?

De traditionele keuken van Locorotondo is een levendige uitdrukking van de gezonde principes van het oude mediterrane dieet. De gastronomische traditie die bewaard is gebleven in Locorotondo is die van de gewone en boerenkeuken, die een groot deel uitmaakt van de keuken van de regio. Over het algemeen volgde het boerenvoedsel de strikte en noodzakelijke regels van de harde sociale realiteit van de minder welvarende klassen. Door de basisingrediënten te kennen, kan men de recepten van lokale gerechten leren. Tarwe is de eerste hiervan.

Het brede gebruik van tarwe, in zijn zachte en harde varianten, is ruimschoots terug te vinden in de landelijke keuken, zowel bij het verpakken van zelfgemaakte pasta, als bij de bereiding van zelfgebakken brood en exquise focaccia’s en zowel direct als in het eeuwenoude recept genaamd : U Rijène Spugghiète. Brood wordt bereid met zacht tarwemeel en met brooddeeg de uitstekende friselle, de geurige focaccia (een jarie de furne in de versie met tomaat, olie en oregano en in die met grof zout en oregano) met toevoeging van gekookte aardappelen, focaccia gevuld met porraia ui (spunzèle) wordt bereid.

Altijd met meel van zachte tarwe, heeft de traditie de zoetigheden van de grote festiviteiten overgeleverd: de ficazze fracete (kleine pastabundels, gevuld met kweepeerjam en druiven, gekookt in de oven), de gekookte tarallini en de grote paastaralli met eieren verpakt in zeer zoete giulebbe (scehppc), het knapperige verpakte vlees en de zachte borsten besprenkeld met honing of geurige sapa (mirecuitte) die al door de Latijnen werd gebruikt, vermengd met verse sneeuw. Een curiositeit: voor de vreugde van de kleintjes werd ter gelegenheid van Pasen een dessert bereid met ei-taralli-pasta, in de vorm van een gevlochten donut, waarin een of meer verse eieren werden gestoken, vervolgens gekookt in de oven en afgedekt met julep en veelkleurige korrels, de zogenaamde curruculu, uit de obscure etymologie.
In de verpakking van zelfgemaakte pasta worden nog drie soorten meel gebruikt: griesmeel van durumtarwe, volkorenmeel (‘u rîusse) en meel van zachte tarwe. De meest gebruikte pasta’s zijn: tagliatelle (een sagne) die wordt gegeten met vleessaus of met kabeljauwsaus of kikkererwten; cecolini (frecidde) meestal gekookt met peulvruchten; de zeer bijzondere tridde, typisch voor het zuiden van Bari.

Wil je de typische gerechten uit de Locorotondo keuken proeven? reserveer nu uw tafel!

U TRIDDE, een zeldzaam geval in de lokale gastronomie, lijkt te behoren tot de weelderige burgerlijke keuken van enige tijd geleden, althans om twee uitstekende redenen: de rijkdom van de ingrediënten en de bijzondere gelegenheden waarop het gerecht werd bereid.
Triddo, ook wel bekend als Maltrito, is een zelfgemaakte pasta die het resultaat is van een lange en zorgvuldige bereiding. Een paar hele eieren worden gemengd met griesmeel van durumtarwe, en een paar flinke lepels geraspte lokale pecorino (voor degenen die er niet van houden, Parmezaanse kaas), een flinke handvol fijngehakte peterselie wordt toegevoegd, zout naar behoefte. Het deeg moet langzaam worden bewerkt, zonder water toe te voegen en moet zacht maar stevig zijn, rol dan een dun, poreus vel uit met een jalanère (een soort deegroller). Een tijdje laten drogen, met veel geduld worden kleine en ongelijke stukjes losgemaakt van het deeg, die nog een tijdje drogen en dan normaal worden gekookt, tenslotte gekruid met goede hete kalkoenbouillon en bestrooid met geraspte kaas.
In het verleden werd dit bijzondere gerecht bij bepaalde gelegenheden genuttigd; verdrietig, vrolijk, heilig: Kerstmis, Pasen maar vooral, volgens de getuigenissen van de ouderlingen, de triddo, vanwege zijn substantiële delicatesse, was bijzonder geschikt voor de quinzo (van het Latijnse conso, consolatio: de sobere maaltijd aangeboden door vrienden of kennissen van de rouwende familieleden van de overledene). Maar er waren ook vrolijke gelegenheden om de tríddo te bereiden: de oude gewoonte lijkt zeker te zijn om de nieuwe moeder, na een recente en gelukkige geboorte, een bord aan te bieden van het voortreffelijke en delicate gerecht, echter gekruid met de bouillon van twee duiven royaal geschonken door de meter van het ongeboren kind.

A CIALLÉDDE. Het is een gerecht uit de arme boerenkeuken uit andere tijden, maar het feit dat het voedzaam, licht en fris is, maakt het buitengewoon actueel. Het roept vergeten geuren en smaken op, waardoor het geschikt is voor zomeravonden. Doe koud water in een grote kom en plet wat tomaten, de kleine en zoete, een malse fijngesneden stengel bleekselderij, een flinke snuf zonnige oregano, zout naar behoefte; optioneel zijn peper of chili en knoflook. Roer alles door elkaar, doe het oudbakken en eerder gesneden zelfgebakken brood in de pan en roer weer langzaam zodat het brood het lekkere brouwsel kan opnemen waarin we uiteindelijk een flinke hoeveelheid extra vergine olijfolie gieten, uiteraard rauw.
Het enige dat overblijft is nog een beetje mixen en… eet smakelijk!

GNUMERÈDDE SUFFUCHÈTE. Het feit dat dierlijke ingewanden een culinaire delicatesse waren, mag ongelovigen er niet van weerhouden hun neus op te halen; in feite is het sinds de klassieke oudheid algemeen bekend hoeveel onze Griekse neven van slachtafval hielden; om deze reden, toen ze de geofferde slachtoffers (vee en schapen) aan hun goden offerden, zodra het malse beest was opengereten, roosterden ze de nog rokende ingewanden op hete kolen en aten ze gretig op, terwijl ze ironisch genoeg de rest lieten van het karkas branden.
De gnumerèdde suffuchete worden bereid met pens en ingewanden van volwassen lamsvlees (Agnellone), verkleind in kleine porties gewikkeld in een doos pens en vastgebonden als een bal van een stuk darm (in feite betekent gnumeredde bal, rol); een paar peterselieblaadjes worden erin gestoken.
Tegenwoordig worden de broodjes niet meer thuis bereid, maar kunnen ze in de vele slagers van de stad worden gekocht, schoongemaakt en tot in de puntjes bereid; uiteraard door ze ruim van tevoren te reserveren, gezien de enorme vraag.

Wil je de typische gerechten uit de Locorotondo keuken proeven? reserveer nu uw tafel!

Waar slapen in Locorotondo?

Kies je huis! slapen in de buurt van Locorotondo in een B&B met zwembad.